آموزش ایجاد انواع Scope ها در DHCP Server + سناریو عملی

آموزش ایجاد انواع Scope ها در DHCP Server + سناریو عملی

آموزش ایجاد انواع Scope ها در DHCP Server + سناریو عملی

انواع Scope ها یکی مواردی است که میتوان در DHCP Server بررسی شود. در این محتوا قصد داریم به انواع Scope ها در DHCP Server بپردازیم و پس از بررسی آن با نحوه نصب و راه اندازی سناریو های انواع Scope ها آشنا شویم. در این آموزش تصویری همراه Goexam باشید.

در آموزش قبل در حین نصب DHCP Role آموختید که چگونه یک Scope را تعریف کنید تا در زمان نصب DHCP این Scope همراه با نصب Config شود. اما در صورتی که بخواهید بعد از نصب DHCP Role یک Scope جدیدی را تعریف کنید باید همانندتصویر زیر کنسول DHCP Manager را اجرا و بر روی IPv.4 راست کلیک و گزینه New Scope را انتخاب کنید.

ساخت Scope
ساخت Scope

با انتخاب این گزینه تصویرزیر را مشاهده می کنید.

New Scope
New Scope

در این بخش شما باید گزینه Next را کلیک تا  تصویر زیر نمایش داده شود.

ایجاد Scope
ایجاد Scope

برای Scope که می خواهید ایجاد کنید یک Name را مشخص و در بخش Description یک توضیح برای آن وارد کنید. در ادامه گزینه Next را انتخاب تا تصویر زیر نمایش داده شود.

رنج IP scope
رنج IP scope

در قسمت Start IP Address باید مشخص کنید که از چه محدوده ای به کامپیوترهای شبکه IP اختصاص داده شود. در بخش End IP Address باید آخرین آدرسی که می خواهید به کلاینت داده شود را مشخص کنید. توجه داتشه باشید که آدرس دهی فقط از همین محدوده که تعیین کرده اید صورت خواهد گرفت. در صورتی که تازه اقدام به راه اندازی شبکه می کنید پیشنهاد می شود که تعدادی از IP های شبکه را از IP های که به کلاینت ها داده می شود جدا کنید و آنها را برای سرورهایی که نقش های اصلی را بر عهده می گیرند و باید به صورت Static باشند در نظر گرفته شود و از لیستی که در بالا تعریف می کنید جدا کنید. بهتر است10 الی 20 آدرس را برای این منظور درنظر بگیرید. اما شرایطی وجود دارد که شبکه را مدت ها پیش راه اندازی نموده اید و بعد از چنیدن ماه که از راه اندازی گذشته است اقدام به راه اندازی DHCP کرده اید. در همین حین IP Address هایی که برای سرورها درنظر گرفته اید مرتب و به ترتیب نمی باشد. به طور مثال از محدوده 1 تا 254 آدرس های 1,10,57,143 و 80 الی 99 را برای سرورهای شبکه درنظر گرفته اید. در این شرایط نگران نباشید DHCP راهی را درنظر گفته است که به آن Exclude کردن IP گفته می شود. در بخش دوم این ویزارد وقتی کهIP  آدرس را وارد می کنید Subnet Mask آن به طور اتوماتیک تکمیل می شود و با استفاده از گزینه Length می توانید در صورت لزوم برای Subneting استفاده کنید.

مشاهده دیگر مقالات در Goexam

در ادامه گزینه Next را انتخاب تا تصویرزیر را نمایش داده شود.

DHCP Scope
DHCP Scope

این بخش Exclusion می باشد. در این بخش می توانید IP های که در شبکه به طور پراکنده به سرورها اختصاص داده اید از IP هایی که به کلاینت ها داده می شود مجزا کنید. در این حالت این IP هایی که مشخص می کنید دیگر توسط DHCP سرور به هیچ کلاینتی اختصاص داده نمی شود و Duplicate رخ نخواهد داد.

نکته ایی که حائز اهمیت است میتوانید برای کسب اطلاعات بیشتر به صورت رایگان در دوره آموزشی MCSA 2016 شرکت نمایید.

با استفاده از این ویزارد می توانید یک IP خاص و یا یک محدوده IP خاصی که شامل چنیدن IP است مشخص کنید. بعد از تعیین نمودن این موارد گزینه Next را کلیک تا تصویر زیر نمایش داده شود.

Lease Duration
Lease Duration

در اول این فصل بیان شد که یک IP زمانی که به کلاینت داده می شود در واقع به آن کلاینت برای مدت مشخصی اجاره داده می شود. این مدت در ویندوز 2003 به طور پیش فرض 6 ساعت است و در ویندوز 2008 به بعد این مدت زمان همان طور که در تصویر مشخص است 8 ساعت می باشد. با استفاده از این بخش می توانید این مدت را تغییر دهید. این تنظیم در سناریوهای خاص مهم و کاربردی می باشد.

سناریو ساخت Scope در DHCP

برای درک سناریو به تصویرزیر و مثالی که در این خصوص مطرح می شود دقت کنید.

Senario DHCP
Senario DHCP

یک دانشگاهی را در نظر داشته باشید که تعداد 300 کاربر را در شبکه خود دارد. از این 300 کاربر 150 کاربر آن همه روزه در داخل دانشگاه در حال استفاده از شبکه می باشند. در این شبکه از کلاس C برای تخصیصIP  آدرس  استفاده شده است و مسلماً با این کلاس IP نمی توانید بیش از 240 کلاینت را پشتیبانی کرد.

از طرف دیگر 150 کاربر دیگر دانشجوهای دانشگاه می باشند که 75 نفر از این دانشجوها در رزوهای زوج به دانشگاه می آیند و 75 کاربر دیگر دانشجوهای روزهای فرد می بانشد. در این حالت DHCP در حالت معمولIP  آدرس را که به یک کلاینت اجاره می دهد 8 روز می باشد. در این حالت 150 آدر س که به طور مداوم استفاده و 75 آدرس را DHCP برای 8 روز نگه می دارد که در مجموع 225 آدرس استفاده می شود. در روز بعدی که 75 دانشجو مراجعه کنند DHCP به انداز کافی نمی تواند به آنها IP آدرس را تخصیص دهد. در این سناریوها با کم کردن زمان Lease Duration و رساندن آن به 1 روز می توانید مشکل آدرس دهی DHCP را حل کنید.

برای ادامه بعد از مشخص کردن این مدت گزینه Next را انتخاب تا تصویر زیر نمایش داده شود.

DHCP Option
DHCP Option

در صورت انتخاب گزینه اول می توانید مواردی را در خصوص option تعریف تا همراه با اختصاص IP Address توسط DHCP یک سری موارد دیگری برای کلاینت تنظیم شود. در صورت انتخاب گزینه دوم هیچ موردی به جز IP Address به کلاینت اختصاص داده نمی شود. در ادامه گزینه Next را انتخاب تا تصویر زیر مشاهده شود.

در این قسمت باید آدرس روتر و یاDefault Gateway  شبکه را معرفی کنید. توجه داشته باشید اگر شبکه ساختار کوچکی دارد و در این شبکه اینترنت در اختیار دارید و می خواهید این اینترنت را به تمامی کلاینت های شبکه Share کنید. یک روش این می باشد که مودم اینترنت را بجای اینکه مستقیماً به یک کامپیوتر متصل کنید بجای آن کابل Lan آن را به یکی از پورت های Switch شبکه بزنید و در این ویزارد باید IP Address مودم را در این بخش وارد کنید. در این حالت DHCP این IP را به عنوان گذرگاه شبکه برای تمامی کلاینت ها تنظیم می کند. کاربرد دیگر این می باشد در صورتی که در ساختار شبکه چندین Subnet متفاوت را در اختیار دارید و این Subnet ها توسط یک روتر به یکدیگر متصل هستند می توانید این Address را مشخص کنید تا برای تمامی کلاینت ها تنظیم شود تا در این حالت با دیگر Subnet ها در ارتباط باشند.

تکمیل این Wizard اجباری نمی باشد و می توانید اطلاعاتی را وارد نکنید. اگر می خواهید آدرسی را به عنوان روتر تنظیم کنید کافی است که IP Address آن را وارد و گزینه Add را انتخاب کنید. علاوه بر این الویت اختصاص این آدرس ها را به کلاینت ها را می توانید با استفاده از گزینه های UP و Down مشخص کنید. در نهایت گزینه Next را انتخاب کنید تاتصویر نمایش داده شود.

در این بخش باید در قسمت Parent Domain نام دامینی که در حال حاضر DHCP را بر روی آن نصب راه اندازی می شود وارد کنید. در بخش دوم باید DNS سرور را مشخص کنید. برای این منظور در صورتی که نام کامپیوتر DNS را وارد و چنانچه این Computer Name درست وارد شده باشد گزینه Resolve را انتخاب کنید در این حالت به طور اتوماتیک همان طور که در شکل مشخص است IP Address مربوط به DNS سرور نمایش داده می شود و می توانید با استفاده از گزینه Add آن را انتخاب کنید. اما قبل از این با توجه به تنظیم DNS بر روی کارت شبکه DHCP به طور خودکار آن را شناسایی و Add می کند. از این Wizard می توانید جهت Add نمودن Secondary DNS استفاده و با استفاده از کلیدهای up و down الویت آنها را تعیین کنید. در ادامه گزینه Next را انتخاب تا تصویر زیر را نمایش داده شود.

خواندن این مقاله
راه اندازی DNS در شبکه workgroup (لوکال)

قبلاً اشاره شد wins وظیفه تبدیل نام های NetBIOS به IP Address را بر عهده دارد. در صورتی که در شبکه از این نوع سرور راه اندازی نموده اید همانند بخش قبلIP  آن را وارد و Add کنید تا توسط DHCP تنظیمات آن به کلاینت ها اختصاص داده شود. در صورتی که سرور Wins وجود ندارد گزینه Next را انتخاب تا تصویر زیر نمایش داده شود.

باید مشخص کنید Scope که تنظیمات آن را اعمال نموده اید Active شود و یا اینکه در حالت deactivate قرار داشته باشد. این تنظیمات عیناً در حین نصب DHCP  سرور در دسترس قرار داشت. بعد از انتخاب حالت مورد نظر گزینه Next را کلیک تا تصویر زیر نمایش داده شود.

نهایتاً گزینه Finish را انتخاب تا Scope مورد نظر ایجاد شود. در صورتی که کنسول DHCP Manager را اجرا نمایید مشاهده می کنید که همانند تصویر زیر Scope ایجاد شده است.

 

معرفی و کاربرد SuperScope درDHCP Server

در حالت معمول در DHCP یک Scope  را تعریف می کنید که به Subnet فیزیکی که در همان محدوده IP Address می باشد آدرس دهی می کند.اما از طرف دیگر شرایطی وجود دارد که در شبکه دارای چندین Subnet مختلف هستید و می خواهید همین DHCP سرور به Subnet های دیگر آدرس دهی کند.از طرف دیگر شرایطی وجود دارد که می خواهید DHCP سرور به کلاینت های Subnet خود از چندین Range آدرس دهی کند.

سناریو Super Scope

سناریو معمول که برای این منظور استفاده می شود به شرح زیر می باشد:

زمانی که محدوده آدرس دهی که  برای Scope در نظر گرفته اید از رنج 192.168.0.0 می باشد. از طرف دیگر آدرس های IP که توسط DHCP سرور اختصاص داده می شود به اتمام می رسد. منظور این می باشد محدوده ای که برای DHCP معرفی نموده اید تا IP را تخصیص دهد این تعداد IP استفاده شده است. یکی از دلایل تمام شدن IP آدرس ها می تواند این مورد باشد که محدودهIP  آدرسی را که تعریف نموده اید تعداد کمی IP را در بر گرفته باشد. به طور مثال به تنظیمات Scope که در تصویرزیر نمایش داده شده است دقت کنید.

محدوده رنج IP Scope
محدوده رنج IP Scope

در این Scope تعریف شده است که از 192.168.10.21 تا192.168.10.59  به کلاینت هاIP  داده شود. در این مثال یکی از راه های رفع کمبود IP این می باشد که محدوده آدرس دهی را با تغییر تعداد IP ها افزایش دهید.روش دیگر این می باشد Scope فعلی را Delete یا deactivate کنید و اقدام به ایجاد یک کلاس جدیدی از IP برای Scope نمایید. در این حالت می توانید با توجه به کلاسی که انتخاب می کنید محدوده بیشتری را برای آدرس دهی استفاده کنید.راه حل سوم این می باشد که علاوه بر Scope فعلی یک Scope دیگری تعریف کنید و کلاینت های فاقد IP از یک رنج جدیدی که در Scope  جدید تعریف می کنید اقدام به دریافتIP  آدرس نمایند. راه حل سوم معقول و منطقی نمی باشد به این دلیل که برای اتصال این دو Subnet باید از یک روتر استفاده کنید. علاوه بر این برای زمانی مناسب می باشد که بنا به خیلی دلایل نمی توانید Scope  فعلی را حذف و یا تغییری در آن اعمال کنید.

سه روش فوق برای زمانی می باشد که در Address Space دچار محدودیت شده اید.

گفته شد که در این سناریو می خواهیم یک DHCP  سرور بتواند به چندین Subnet متفاوت طبق تصویر زیر آدرس دهی کند.

 

کاربرد SuperScope
کاربرد SuperScope

مشاهده می کنید چندین Subnet را در اختیار دارید و نمی خواهید برای هر Subnet یک DHCP مجزا راه اندازی کنید. برای اینکه یک DHCP بتواند به تمامی این Subnet هاIP  آدرس اختصاص دهد باید مراحلی را طی کند.

در اولین گام باید برای هر Subnet یک Scope در داخل DHCP تعریف کنید. یعنی با توجه به تصویر شش Scope مورد نیاز می باشد.

یکی از دلایلی که نباید برای هر Subnet یک DHCP سرور راه اندازی کنید این می باشد که زمان زیادی را باید برای فراهم کردنDHCP  سرور صرف کنید. از طرف دیگر در صورتی که مشکلی رخ دهد باید زمان زیاد و نیروی کافی برای مرتفع نمودن مشکلات در اختیار داشته باشید، نیازمند چندین کامپیوتر برای راه اندازی DHCP سرور خواهید بود. تامین امنیت هر یک از این سرورها مستلزم وقت و شرایط خاص خود می باشد. با توجه به این مسائل راه اندازی چندین DHCP سرور در این Subnet ها کار منطقی نمی باشد.

در این سناریو با توجه به اینکه DHCP در Subnet C قرار دارد می خواهد به تمامی کلاینت هایی که در Subnetهای B, A, D, E و F  قرار دارند در رنج های مختلف ip Address  را تخصیص دهد.

شاید سوالی مطرح شود این باشد که هر Subnet از کجا متوجه می شود که کدام Subnet باید از چه رنجIP  آدرسی  استفاده کند.

اما جواب این سوال:

برای Subnet که DHCP در آن قرار دارد و به عنوان Local Subnet شناخته می شود DHCP مشخص کننده این می باشد که از کدام رنج به آنها IP آدرس را اختصاص دهد. اما زمانی که درخواست Broadcast  کلاینت ها به DHCP سرور ارسال می شود DHCP سرور بر مبنای Net ID تنظیمات IP Address خود از همان رنج به کلاینت ها IP  آدرس اختصاص می دهد.

اما در Subnet های مجاور شرایط متفاوت می باشد. در حالت پیش فرض برای اینکه بتوانید ارتباط این Subnet ها برقرار کنید باید از یک روتر استفاده کنید از طرف دیگر اشاره شد که روتر ترافیک های Broadcast را نمی شناسد و نمی تواند این نوع ترافیک ها را از خود عبور دهد. روتر در حالت معمول فقط می تواند ترافیک های Unicast را به خارج و بیرون انتقال دهد.

در سناریوهای از این قبیل که می خواهید  Subnetهای Remote از DHCP سرور موجود در یک Subnet دیگری IP آدرس دریافت کنند یک راه حل این می باشد که در این Subnet همانند A یک سروری را در نقش DHCP Relay Agent  راه اندازی کنید. توجه کنید که قابلیت DHCP Relay Agent را می توانید هم بر روی یک سرور مایکروسافت راه اندازی کنید و یا اینکه روترهای نرم افزاری مایکروسافت و یا روترهای سخت افزاری Cisco این قابلیت را پشتیبانی می کنند.

کاربرد DHCP Relay Agent :

این سرور وظیفه گوش دادن و دریافت درخواست های Broadcast موجود در Subnet خود را بر عهده دارد و این درخواست های دریافتی را به صورت Unicast برای DHCP سرور اصلی موجود در Subnet دیگری ارسال می کند و جواب را مجدداً به صورت Unicast دریافت می کند و به کلاینت موجود در Subnet خود باز می گرداند. به بیان دیگر Relay Agent را می توان به عنوان نماینده DHCP سرور خطاب کرد.

در این حالت با استفاده از DHCP Relay Agent می توانید نحوه ارسال درخواست های Subnet را به DHCP حل کنید اما مشکل دیگر این می باشد که DHCP سرور از کجا متوجه می شود که از چه رنجی باید به درخواست Relay Agent پاسخ دهد.؟

جواب این سوال بستگی به تنظیم IP Address  دارد که به صورت Static بر روی Relay Agent تنظیم شده است. زمانی که DHCP Relay Agent درخواست های Broadcast کلاینت های Subnet خود را دریافت می کند با یکIP  آدرس که به صورت Static بر روی آن تنظیم شده است درخواست را به طور Unicast ارسال و DHCP یکIP  آدرس از رنج همان DHCP Relay Agent  به کلاینت های آن Subnet پاسخ می دهد.

تا این بخش مشکل سه Subnet حل شد. به این صورت که Subnet های C,F و A که بر روی آنهاDHCP  سرور و  DHCP Relay Agentراه اندازی شده است مشکلی در خصوص دریافت IP Address نخواهند داشت. اما مشکل برای سهSubnet دیگر می باشد که فاقد هر نوع DHCP می باشند.

توجه داشته باشید که برای راه اندازی DHCP Relay Agent مایکروسافت باید RAS سرور راه اندازی کنید و Relay Agent به عنوان یکی از قابلیت های آن می باشد فقط کافیست تا یک کارت شبکه برای آن تعریف وIP  آدرس را بر روی آن تنظیم کنید.

خواندن این مقاله
سرویس DHCP چیست و چگونه کار می کند؟+نحوه پیکربندی سرویس DHCP در شبکه

در صورتی که در شکل مشاهده کنید روترهای قرار داده شده در بین یک سری از Subnet ها از نوع 1542 می باشند که این عدد یک استاندارد است. روترهایی که این استاندارد را پشتیبانی می کنند همانند این می باشد که نقش DHCP Relay Agent را ایفا کنند. این روترها با این قابلیت می توانند ترافیک های Broadcast مربوط به DHCP  سرور وDHCP  کلاینت را از خود عبور دهند.

با توجه به این سناریو در Subnet های C وB  روتر 1542 را در اختیار دارید در این حالت روتر ترافیک های Subnet B را با استفاده از کارت شبکه سمت همان Subnet دریافت و با استفاده از کارت شبکه ای که در سمت Subnet C می باشد خروج و به DHCP سرور تحویل می دهد. از طرف دیگر DHCP  سرور از همین مسیر جواب را برای کلاینت باز می گرداند. در این شرایط کلاینت ها رنج خود را بر اساس IP  آدرسی که بر روی کارت شبکه همان Subnet تنظیم شده است دریافت می کنند. به بیان دیگر DHCP بر اساس Net ID درخواست کننده یک IP  آدرس را برای آن باز می گرداند.

زمانی که برای هر Subnet شبکه یک Scope را تعریف می کنید باید Default Gateway آن Subnet در رنج IP  آدرس همان Scope تعریف شده بر روی DHCP باشد.

اشاره شد که هر Scope توانایی دادنIP  آدرس در همان محدوده یا Subnet مشخص را دارد.اما در بعضی سناریوهای خاص شما نیاز دارید دو رنج IP خاص را به یک Vlan بدهید.  در این حالت در صورتی که IP های Scope اول تمام شد از Scope دوم شروع به دادن IP Address به کلاینت ها می کند برای این حالت حداقل باید دو Scope راه اندازی کنید.

آشنایی با ایجاد Super Scope در DHCP Server

برای درک این قابلیت به تصویر و سناریو مربوط به آن دقت کنید.

سناریو:

SuperScope scenario
SuperScope scenario

در این سناریو مشاهده می کنید که DHCP Client های شبکه از چندین رنج متفاوت IP Address را دریافت نموده اند و تمامی این IP Address ها توسط یک DHCP به کلاینت ها تخصیص داده شده است. یکی از دلایل اینکه از چندین رنج به کلاینت ها IP آدرس ارائه شد می توان فرض را بر این گذاشت که تعداد IP های Scope  به اتمام رسیده است. نکته قابل توجه در این سناریو این می باشد که اگر می خواهید کلاینت های یک Subnet از چندین Scope با رنج های مختلف IP آدرس را دریافت نمایند در حالت معمول امکان پذیر نمی باشد مگر اینکه Scope های مورد نظر را در داخل یک Super Scope قرار دهید. با توجه به این مورد می توان تعریفی ازSuper Scope مطرح نمود که واحد یا Container می باشد برای سازمندهی و مدیریت Scope  ها در سناریوهایی که می خواهید کلاینت های یک Subnet از چندین رنج متفاوت IP آدرس دریافت کنند.

تنظیمات Super Scope

برای ایجاد یک Super Scope باید همانند تصویرزیر در داخل کنسول DHCP Server بر روی IPv.4 راست کلیک و گزینه New Super Scope را انتخاب کنید.

SuperScope
SuperScope

با انتخاب این گزینه تصویرزیر را مشاهده می کنید.

کاربرد SuperScope
کاربرد SuperScope

در این بخش گزینه Next را انتخاب تا تصویرزیر نمایش داده شود.

در این بخش باید برای Super Scope یک نام را مشخص کنید. بعد از مشخص کردن گزینه Next را کلیک تا مرحله بعد را مشاهده کنید.

در این بخش باید Scope هایی که می خواهید در داخل Super Scope قرار داده شود را مشخص کنید. در داخل DHCP هر تعداد Scope را تعریف کرده باشید در این بخش نمایش داده می شود. برای Add کردن باید Scope های موردنظر را انتخاب و گزینه Next را کلیک تا تصویر زیر نمایش داده شود.

در این بخش Scope Name و اینکه از چه Scope هایی برای ایجاد آن استفاده شده است را می توانید مشاهده کنید. در صورتی که گزینه Finish را انتخاب کنید این Scope  ایجاد می گردد.

زمانی که این Scope را انتخاب می کنید تمامی Scope های که برای ایجاد Super Scope مشخص شده اند دیگر در Root DHCP وجود نخواهند داشت و برای اعمال تغییرات آنها باید به داخل Super Scope مراجعه کنید. در تصویرزیر این مورد را می توانید مشاهده کنید.

اما سوالی که پیش می آید این می باشد که این در این حالات با توجه به متفاوت بودن رنج آدرس ها کلاینت ها به چه طریقی با یکدیگر ارتباط برقرار می کنند. در این خصوص در صورتی که به شکل دقت کنید می بینید که بر روی کارت شبکه روتری که به سمت Subnet A می باشد چندین IP تعریف شده است که این IP Address  ها هم رنج Scope های ایجاد شده در داخل Super Scope می باشد. در این حالت این مشکل بر طرف می شود. اما نکته ای که در این بین وجود دارد که در هر یک از Scope ها باید IP آدرس های مربوط به روتر را در آن به عنوان Option تعریف کنید.

اما سوالی که پیش می آید این می باشد که این در این حالات با توجه به متفاوت بودن رنج آدرس ها کلاینت ها به چه طریقی با یکدیگر ارتباط برقرار می کنند. در این خصوص در صورتی که به تصویر دقت کنید می بینید که بر روی کارت شبکه روتری که به سمت Subnet A می باشد چندین IP تعریف شده است که این IP Address  ها هم رنج Scope های ایجاد شده در داخل Super Scope می باشد. در این حالت این مشکل بر طرف می شود. اما نکته ای که در این بین وجود دارد که در هر یک از Scope ها باید IP آدرس های مربوط به روتر را در آن به عنوان Option تعریف کنید.

سناریو راه اندازی Super Scope  وDHCP Relay Agent

در این سناریو مشاهده می کنید که از Super Scope قابلیت DHCP Relay Agent برای ارتباط دو Subnet که یکی از Subnet ها از یک رنج مشخص IP آدرس را دریافت و یکی دیگر از Subnet ها از دو رنج متفاوت  IPآدرس را دریافت می کند. برای درک این سناریو به تصویرزیر دقت کنید.

آموزش ایجاد انواع Scope ها در DHCP Server + سناریو عملی

در این سناریو دو Subnet به نام های A وB  وجود دارد. مشاهده می کنید DHCP Server شبکه در داخل Subnet A قرار دارد و کلاینت ها در این Subnet از رنج 192.168.1.1 تا 192.168.1.254 آدرس را دریافت می کنند.

در Scope B مشاهده می کنید که دو رنج IP آدرس وجود دارد و کلاینت ها از رنج های 192.168.2.1 تا 192.168.2.254 و192.168.3.1  تا192.168.3.254  آدرس را دریافت می کنند. از طرف دیگر Subnet های A و B  توسط روتر با یکدیگر در ارتباط می باشند.

برای این سناریو در حالت معمول برای هر رنج IP Address باید یک Scope  تعریف کنید. از طرف دیگر با توجه به اینکه در Subnet B دو رنج متفاوت وجود دارد شما باید یک super Scope  را ایجاد کنید و دو Scope موجود در داخل Subnet B را در داخل super Scope  معرفی کنید.

تنظیمات روتر در این سناریو به شرح زیر می باشد.

کارت شبکه ای از روتر که در Subnet A  به نام گواگزم قرار دارد یک IP Address از همان رنج را به خود اختصاص داده است که در شکل آدرس 192.168.1.1 برای کارت شبکه سمت Subnet A اختصاص داده شده است.

از طرف دیگر با توجه به اینکه در Subnet B هیچ گونه DHCP وجود ندارد قابلیت DHCP Relay Agent را بر روی Router فعال شده است. علاوه بر این بر روی کارت شبکه سمت Subnet B دو رنج از IP آدرس های این Subnet که 192.168.2.1 و 192.168.3.1 می باشد مطابق شکل درنظر گرفته شده است.

علاوه بر ای همان طور که در شکل مشخص است بر روی Router تنظیم شده است که در نقشDHCP Relay Agent درخواست ها را Forward کند برای آدرس192.168.1.2  که در واقع آدرس DHCP Server می باشد.

در این سناریو مدیر شبکه بجای اینکه یک کامپیوتر را در نقش DHCP Relay Agent  راه اندازی کنید قابلیت DHCP Relay Agent را بر روی همان Router شبکه تنظیم نموده است.

 

4 2 رای ها
امتیازدهی به مقاله
اشتراک در
اطلاع از
guest

2 نظرات
قدیمی‌ترین
تازه‌ترین بیشترین رأی
بازخورد (Feedback) های اینلاین
مشاهده همه دیدگاه ها
رهگذر
رهگذر
10 ماه قبل

مطالب فوق العاده هستن
ممنون از شما برای حل سناریوهای مختلف که باعث درک بهتر مطلب میشه

فهرست مطالب

جدیدترین دوره‌های آموزشی
دوره آموزشی Exchange 2016

رایگان

10 ساعت

دوره آموزشی Exchange 2016

Boundary and Discovery Methods

رایگان

10 ساعت

دوره آموزشی SCCM 2016

ImplementEdgeSinglePublicIP

رایگان

10 ساعت

دوره آموزشی Skype For Business 2015

دوره آموزشی Microsoft Azure Fundamentals AZ- 900|دوره آموزشی مایکروسافت آژور|دوره آموزشی Microsoft Azure Fundamentals AZ- 900(آنلاین)
قسمت
35 ساعت

دوره آموزشی آنلاین Microsoft Azure Fundamentals AZ- 900

دوره تخصصی Kerio control

رایگان

2 ساعت و 40 دقیقه

دوره آموزشی Kerio control|کریو کنترل فایروال

دوره تخصصی MCSA 2016 | 70-741

رایگان

90 ساعت

دوره آموزشی MCSA 2016

اسکرول به بالا