چگونه یک شبکه workgroup در ویندوز 10 ایجاد کنم؟+ (صفر تا صد)

چگونه یک شبکه workgroup در ویندوز 10 ایجاد کنم؟+ (صفر تا صد)

شبکه workgroup در ویندوز 10 یک روش ساده برای شبکه کردن دو کامپیوتر در ویندوز جهت انتقال اطلاعات استفاده میشود. در این محتوا قصد داریم با نحوه پیکربندی شبکه workgroup بپردازیم و پس از بررسی آن با نحوه نصب و راه اندازی شبکه workgroup در ویندوز 10 آشنا شویم. در این آموزش تصویری همراه Goexam باشید.

در ویندوز 10 برای مدیریت شبکه و ایجاد تنظیمات مربوط به IP Address و ایجاد Dial-Up Connection و تنظیمات اشتراک گذاری اینترنت می ­بایست وارد بخش Control Panel شوید سپس وارد بخشNetwork and Sharing Center شده که در تصویر زیر قابل مشاهده می­ باشد، در این نسخه از سیستم‌عامل تفاوت قابل توجهی در رابطه با مدیریت Network و ابزارهای آن صورت گرفته است.

بررسی تنظیمات Change Adapter Setting در ویندوز 10

اولین بخشی را که با آن آشنا خواهید شد Change Adapter Setting می­ باشد، در این بخش می ­توانید تنظیمات مربوط به کارت شبکه و Network Connectionها را پیاده ­سازی نمایید با انتخاب این گزینه تصویر زیر نمایش داده می­ شود.

نخستین بخشی را که در این قسمت می ­توانید مشاهده نمایید Local Area Connection می ­باشد که همان Connection ارتباط ­دهنده کامپیوتر با دیگر کلاینت­ ها در شبکه می ­باشد (برای اینکه به صورت مستقیم بتوانید وارد این بخش شوید می­توانید از دستور Ncpa.cpl استفاده نمایید). برای انجام تنظیمات در خصوص IP Address می­ بایست همانند تصویر زیر برروی Connection مورد­نظر راست کلیک کرده و گزینه Properties را انتخاب کنید.

با انتخاب این گزینه وارد بخش تنظیمات IP Address مربوط به Network Adapter سیستم‌عامل می‌شوید که متشکل از چندین بخش است. در تصویر نمایی از تنظیمات این بخش را مشاهده می­ نمایید.

در این بخش دو سرویس مهم به نام ­های Client For Microsoft Network وFile and Print Sharing for Microsoft Network قرار دارد که در ادامه به توضیح مختصر در خصوص این دو گزینه خواهیم پرداخت :

• Client for Microsoft Network

همان­طور که از نام این سرویس مشخص است سرویسی است که مختص کلاینت کامپیوترها می‌باشد و در صورت فعال و نصب ­بودن این سرویس به کامپیوتر اجازه داده می­ شود که به منابع Share شده در دیگر کامپیوترهایی که دارای سیستم‌عامل مایکروسافت می­ باشند متصل شده و از آنها استفاده نماید.

• File And Print Sharing For Microsoft Network

این سرویس یک ویژگی است که در صورت نصب برروی سیستم‌عامل، آن را در نقش یک سرویس دهند مشخص می­کند و در صورت نصب بودن این سرویس دیگر کلاینت­هایی که دارای سیستم‌عامل مایکروسافت می­ باشند می­ توانند به منابع Share شده در کامپیوتر متصل شده و از آنها استفاده کنند. علاوه بر موارد گفته شده در این بخش می ­توانید برای سیستم‌عامل IP Address را در دو کلاس (Version) تعیین نمایید. علاوه بر تنظیمات گفته شده می ­توانید یک زبان مشترک (Protocol) برای سیستم‌عامل اضافه یا حذف و یا یک سری سرویس­ های مرتبط به Network را اضافه و یا حذف نمایید.

به کارت­های شبکه­ هایی که دارای چندین Protocol می ­باشند در اصطلاح Multi Language گفته می‌شود. در شبکه برای اینکه سیستم‌عامل بتواند با Protocol که در شبکه بیشتر کلاینت­ها توسط آن با یکدیگر ارتباط برقرار می­ کنند ارتباط برقرار نماید، باید ترتیب این Protocolها مشخص باشد و برای آنها الویت ­بندی مشخص شده باشد.

برای این منظور باید وارد بخش Network Connection شده و در این بخش  وارد Advanced Tab شوید و گزینه Advanced Setting را انتخاب کنید. تمامی این مراحل در تصویر زیر مشخص شده است.

با انتخاب این گزینه وارد بخشی می ­گردید که می­توانید الویت Connection ارتباطی و Protocolهای سیستم را تغییر دهید. این بخش در تصویر زیر نشان داده شده است.

همان­طور که گفته شد الویت­ بندی مربوط به هر کارت شبکه را می­ توانید با استفاده از Connection مربوط به آن تعیین نمایید برای این منظور با استفاده از کلیدهای جهت نمای بالا و پایین می­توانید ترتیب قرارگیری Connection و Protocolها را تغییر دهید.

معرفی IP-V 4 در ویندوز 10

یک عدد (32Bit) است که متشکل از چهار Octet به صورت هشت بیتی می ­باشد، این IP Address دارای 3 کلاس اصلی (A-B-C) است ولی در مجموع شامل 5 کلاس می­ باشد که کلاس (D-E) را هم شامل می‌گردد.

یک بخش از IP Address شامل Network ID می­باشد که نشان­ دهنده کلاس IP و آدرس شبکه می‌باشد، در یک شبکه کامپیوترهایی که قصد ارتباط مستقیم با یکدیگر را دارند باید Network ID آنها با یکدیگر یکسان باشد

معرفی IP-V 6 در ویندوز 10

مسلماً (IPV6) یکی از بزرگترین و فراگیرترین تغییراتی بود که برروی ساختارهای پایه‌ای شبکه اعمال شد، تغییری که در طول 20 سال گذشته بی­ سابقه بوده است، (IPV4) تا زمانی که تمامی پروتکل­ ها به درستی وظایف خود را انجام می‌دانند مفید بود، به خصوص که طراحی آن به سال 1970 باز می­گشت و در طی این سال­ها به درستی کار می­کرد. اما این مجموعه یک سری مشکلات داشت. هر کامپیوتر برروی شبکه احتیاج به آدرس اینترنتی مخصوص خود دارد و در IPV4 فقط 32 بیت فضای آدرس دهی برای این امر درنظر گرفته شده بود.

30 سال قبل وسایل مربوط به شبکه از 296/467/429 کمتر بود، و عددی نزدیک به 2 میلیارد را شامل می­گشت که با توجه به شرایط کنونی تعداد زیادی محسوب نمی­ گشت. اما امروزه با وجود صدها میلیون استفاده کننده اینترنت و در حالی که آدرس ­های اینترنتی برروی تلفن ­های همراه که از جستجوگرهای اینترنتی کوچک استفاده می‌کنند، مواردی همچون وسایل بازی و تجهیزات وسایل خانگی مانند یخچال و تلویزیون و… که به زودی و برای راحتی و کارایی بیشتر قرار است به اینترنت وصل شوند بیانگر این موضوع می­ باشد که 32 بیت فضای آدرس­ دهی بسیار محدود است بنابراین لزوم استفاده از IPV6 مطرح گشت، در این راستا مهمترین تغییر چهار برابر شدن فضای آدرس­دهی از 32 به 128 بیت در نسخه جدید IP یعنی IPV6 بود.

IPV6 می­تواند از دو هزار و 128 میلیارد آدرس اینترنتی پشتیبانی نماید و بر این اساس IP های بیشتری را برای استفاده فراهم می­کند، با وجود این پروتکل هیچ­گاه مشکل کمبود آدرس به وجود نخواهد آمد، گسترش IPV6 احتیاج به بازنگری در سیستم­های شبکه‌ای و تغییر پیکر­بندی صدها میلیون کامپیوتر در سراسر جهان خواهد داشت.

مسأله امنیت نیز یکی از مهمترین مسایل در این نسخه می‌باشد که بایستی به­ صورت وسیع به آن پرداخته شود، IPv6 بگونه‌ای طراحی شده است تا ضمن ایجاد یک محیط همگرا زمینه استفاده از صوت، تصویر و سرویس­های مختلفی را برروی شبکه‌ای با زیرساخت IP فراهم نماید، اما این پروتکل دارای یک سری ویژگی­هایی نسبت به IPV4 می­باشد که در ادامه به بررسی این موارد می­پردازیم.

افزایش فضای آدرس­ دهی در IPV4

یکی از مهم ترین مزایای IPV6، افزایش تعداد فضای آدرس­ دهی است، فضای آدرس­ دهی IPV6 به اندازه‌ای افزایش یافته است که شاید نتوان آن را با فضای آدرس ­دهی IPV4 مقایسه کرد، در IPV4، تعداد (4,294,967,296) فضای آدرس دهی وجود دارد در حالی که این عدد در IPV6 به عدد (340,282,366,920,938,463,463,374,607,431,768,211,45 6) می‌رسد.

افزایش آدرس­ های سراسری قابل روت و مسیردهی به سازمان­ ها این اجازه را خواهد داد که مسیر خود را ازIP Address های غیرقابل روت ارائه شده توسط NAT جدا کرده و برنامه‌های موردنیاز خود را در یک محیط واقعی End-To-End مورد پیاده­­ سازی قرار دهند.

پیکربندی اتوماتیک

پیکربندی اتوماتیک IP درV4  از طریق سرویس DHCP انجام می‌شود، در IPV6این کار توسط DHCPV6 انجام خواهد شد، در IPV6 این وضعیت توسعه به پیکربندی اتوماتیک عمومیت یافته است، با استفاده از پیکربندی اتوماتیک به دستگاه‌ها اجازه داده می‌شود که پیکربندی آدرس­های  IPV6خود را از طریق ارتباط با یک مسیر یاب (Router) مجاور انجام دهند. با این که پیکربندی اتوماتیک برای اکثر محیط­ها دارای مزایایی است، ولی در شبکه­ هایی‌ که دارای تعداد زیادی از دستگاه‌ها با قابلیت محدود مدیریتی می‌باشند، مسائلی را به دنبال خواهد داشت.

پیکربندی اتوماتیک به سازمان­ها کمک خواهد کرد که هزینه نگهداری و مدیریت شبکه خود را کاهش دهند، با این که پیکربندی اتوماتیک آدرس­ دهی خصوصی موسوم به APIPA برگرفته از (Automatic Private IP Addressing)، دارای خصایص مشابهی در خصوص پیکربندی است ولی ماهیت آن با پیکربندی اتوماتیک کاملاً متفاوت است، مدل آدرس­دهی  APIPAاز یک محدوده خاص فضای آدرس ­دهی IPاز محدوده (169.254.0.1 تا169.254.255.254)  می­ باشد. در مواردی که یک سرویس ­دهنده DHCP  در شبکه موجود نباشد و یا سرویس­ گیرنده قادر به برقراری ارتباط با آن نباشد از مدل آدرس‌دهی APIPA استفاده می­ شود.

پروتکل ARP برگرفته از (Address Resolution Protocol) به منظور بررسی منحصر­به ­فرد بودن آدرسIP بر روی یک شبکه محلی (LAN) استفاده می‌گردد، زمانی که یک سرویس­ دهنده DHCP در دسترس قرار گیرد، آدرس­های IP سرویس‌گیرندگان به صورت اتوماتیک به ­روز­رسانی خواهند شد.

Extension Header

با این که  IPV6 header در مقایسه با IPV4 بسیار ساده ­تر شده است، ولی امکان ارائه قابلیت ­های پیشرفته در سطح header و بسته اطلاعاتی  IPپیش ­بینی شده است. با اضافه­ کردن هدر به پایه  IPV6 قابلیت ­های چشم گیری به آن اضافه شده است، بدین‌ترتیب header پایه ثابت خواهد ماند و در صورت ضرورت می‌توانید قابلیت­ های جدید را از طریق Extension Header به آن اضافه نمایید.

امنیت اجباری

با این که در IPV4 امکان استفاده از IPSec برگرفته از Internet Protocol Security وجود دارد، ولی توجه داشته باشید که این ویژگی به عنوان یک قابلیت جدید به پروتکل فوق اضافه می‌گردد تا از آن در مواردی نظیر Tunneling  استفاده گردد. تعداد زیادی از سازمان­ ها از پروتکل IPSec در موارد خاصی استفاده می­ نمایند ولی وجود موانعی نظیرNAT ، می‌تواند زمینه به­ کارگیری آن را با مشکل مواجه نماید.

در IPv6،‌ پروتکل IPSec به عنوان بخشی الزامی در پیاده­ سازی مطرح شده است تا به کمک آن یک زیرساخت امنیتی مناسب به منظور ارائه سرویس­ های امنتیی نظیر تأیید هویت، یکپارچگی و اعتمادپذیری فراهم گردد، ظرفیت عملیاتی  IPSec به­ گونه‌ای است که سازمان­ها به کمک آن می‌توانند وضعیت مدل امنیتی خود را بهبود و سیاست­های امنیتی خود را توسعه دهند.

در کتاب آموزشی دوره زیر ساخت شبکه (Infrastructure Server 2016) با چگونگی پیاده ­سازی IPV6 آشنا خواهید گشت.

آشنایی با تنظیمات TCP / IP V4  در ویندوز 10

برای انجام تنظیمات بخش TCP/IPV4 می ­بایست Internet Protocol Version 4 را انتخاب کرده و گزینه Properties را انتخاب نمایید که در تصویر زیر نشان داده شده است.

با انتخاب این گزینه وارد بخش Internet Protocol Version 4 (TCP/IPV4) Properties می­ گردید که در تصویر زیر قابل مشاهده است.

در این قسمت می­توانید تنظیمات مربوط به TCP/IP سیستم‌عامل را پیکربندی نمایید، در این بخش در صورتی که قصد داشته باشید به کلاینتی به صورت دستی از یک محدوده (Rang) برای شبکه IP Address تعیین نمایید باید گزینه Use the Following IPAddress را انتخاب کنید تا بخش ­های IP Address Subnet Mask و Default Gateway فعال گردد. در تصویرزیر نمایی از تنظیمات نمایش داده شده است.

در این شرایط IP مورد­نظر را براساس یکی از Classهای (A-B-C) بسته به تعداد کلاینت ­ها تعیین کرده و وارد نمایید، برای اینکه بتوانید متوجه شوید که در یک شبکه از چه کلاس IP استفاده شده است در بخش Command Prompt باید دستور (ARP-A) را استفاده نمایید که IP Address تمام کلاینت کامپیوترها را همانند تصویر مشخص نماید.

همان­طور که در تصویر مشخص شده است Net ID در تمام کلاینت­ها ثابت است به این علت که IP Address های تخصیص شده همگی از کلاس C  می­باشد که در این کلاس بخش آخر که با Host ID شناخته می­ شود متغیر می ­باشد. برای تخصیصIP به صورت اتوماتیک می­بایست گزینه Obtain an IP Address Automatically را انتخاب نمایید که به صورت Default این گزینه فعال است، در این حالت  سیستم‌عامل برای دریافت یک IP Address مراحل زیر را انجام می­دهد:

• به سراغ سروری به نام DHCP رفته و از آن سرور تقاضای اختصاص دادن یک IP Address به خود را می­ نماید، در واقع DHCP سرویسی است که در سیستم‌عامل­ های سروری نظیر 2012 و 2016 نصب می‌گردد و وظیفه اختصاص ­دادن IP Address و یک سری از تنظیمات دیگر در شبکه را بر عهده خواهد داشت. در صورت وجود سرویس DHCP در شبکه تنظیمات IP Address مربوط به کلاینت­ ها از طریق این سرویس انجام می­ گیرد، اما در صورت عدم وجود این سرویس سیستم‌عامل به سراغ مرحله دوم می­رود.
• در این مرحله سیستم‌عامل به سراغ Alternate Configuration Tab رفته که در تصویر مشخص شده است.

تنظیمات توسط سیستم‌عامل دریافت می­ گردد، اما در صورت عدم تعریف IP Address سیستم‌عامل به سراغ مرحله سوم خواهد رفت.

• مرحله سوم استفاده از قابلیت Automatic Private IP Address است در این بخش به صورت اتوماتیک یک IP Address از محدوده (169.254.x.y)به سیستم‌عامل تخصیص داده می­ شود.

در صورتی که در شبکه یک کامپیوتر  IP Addressخود را از روش ­هایی که تاکنون گفته شد، نتواند دریافت نماید، در این صورت از محدوده کلاس B یک IP Address را به خود تخصیص می­ دهد.

نکته قابل توجهی که در این نوع روش تخصیص IP Address وجود دارد این است که امکان رخ دادن IP Confilict منظور تداخل در IP Address وجود ندارد در واقع در این روش امکان ندارد که کارت شبکه دو کامپیوتر دارای یک IP Address مشابه شوند به این علت که کامپیوترها در حین دریافت IP Address شبکه را مورد جستجو برای IP Address Duplicate قرار می­دهند. با ایجاد تغییراتی در ریجستری ویندوز می­ توانید این قابلیت یعنی (APIPA) را غیرفعال نمایید، در سیستم‌عامل 10 این ویژگی به صورت پیش ­فرض غیرفعال است. اما سؤالی که شاید برای شما پیش آید این است که اگر قرار باشد برای یک سیستم‌عامل Static IP تعریف گردد می­توانید در General Tab این عمل را انجام دهید دیگر چه نیازی می ­باشد که با استفاده از روش بیان شده IP Address مشخص نمایید؟ در جواب این سؤال مثالی را بررسی می­ نماییم که کاربرد این بخش به صورت کامل مشخص می­گردد:

استفاده از این حالت برای زمانی است که شما به عنوان Administrator در یک شرکت استخدام شده­ اید و این شرکت دارای دو دفتر می ­باشد، شما برای مدیریت از یک کامپیوتر قابل حمل استفاده می‌نمایید، در دفتر شماره یک تعداد کلاینت­ های زیادی وجود دارد و برای مدیریت آنها از DHCP Server استفاده می­ گردد تا به این روش به تمامی کلاینت ­ها IP Address تخصیص داده شود، زمانی که شما کامپیوتر خود را به شبکه متصل می­ نمایید DHCP اقدام به تخصیص IP Address می­ نماید، اما این امکان وجود دارد که، در ساعاتی از روز به دفتر شماره دو شرکت مراجعه کنید و در این دفتر یک شبکه کوچکی را ایجاد کرده­ اید، زمانی که کامپیوتر را به شبکه متصل می­ کنید در صورت نبودن DHCP از IP Address که در بخش Alternate Configuration مشخص شده است استفاده می­ گردد، این ویژگی برای سناریو­های مشابه مورد استفاده قرار می­گیرد.

در تنظیمات بخش TCP/IP علاوه بر IP Address و Subnet Mask می­ توانید بخش ­های دیگری از جمله Default Gateway را که در تصویر زیر برای قراردادن آدرس Router مورد استفاده قرار می­ گیرد پیکربندی نمایید.

علاوه بر این در بخش تنظیمات IP Address یک بخش دیگری به نام Use the Following DNS Server Address وجود دارد که می­ توانید در صورت وجود DNS Server در شبکه آدرس DNS Server را مشخص نمایید، همان­طور که در c مشاهده می­ نمایید در این بخش می ­توانید IP Address دو سرور مختص به DNS را وارد نمایید، در صورتی که در شبکه از یک سرور DNS استفاده می­ نمایید فقط IP Address آن را در بخش Preferred DNS Server وارد کنید.

آشنایی با نکات عیب­یابی (Troubleshoot) در خصوص Network  در ویندوز 10

در بسیاری مواقع یک کامپیوتر نمی ­تواند به شبکه متصل شده و با دیگر کلاینت­ ها ارتباط برقرار کند، برای بررسی این مشکلات باید مراحل زیر را انجام دهید:

بررسی اینکه سیستم‌عامل دارای IP Address می­ باشد یا خیر، برای این منظور برروی Connection کلیک کرده تا تصویر زیر نمایش داده شود.

با نمایش این پنجره گزینه Details را انتخاب کرده تا تنظیمات مربوط به IP Address سیستم‌عامل همانند تصویر زیر نمایش داده شود.

در این پنجره اطلاعات کاملی را می ­توانید مشاهده نمایید، در صورتی که تنظیمات IP Address در حالت Obtain قرار داده شده باشد در این بخش IP Address آن مشخص می­ گردد. مورد دوم در رابطه با عیب­ یابی، بررسی کارت شبکه می ­باشد که در حالت غیرفعال (Disable) قرار نداشته باشد و حتماً در حالت (Enable) قرار داشته باشد. مورد سوم توجه به پیغام­ هایی ماننندNetwork Cable Unplugged  که می ­تواند ناشی از قطع بودن کابل شبکه با سوئیچ و یا عدم اتصال کابل به کارت شبکه باشد مربوط می­ شود.(در این شرایط موارد اتصال فیزیکی را بررسی نمایید.)

استفاده از یک سری دستورات در محیط Command Prompt سیستم‌عامل که جهت ارائه یک سری اطلاعات و برطرف­ کردن مشکلات به کار برده می­شوند در خصوص تست پروتکل TCP/IP مورد استفاده قرار می­ گیرد که در ادامه به بررسی این موارد می­پردازیم:

<IPCONFIG      <Enter

از این دستور برای مشاهده و مدیریت تنظیمات TCP/IP برروی کارت شبکه استفاده می­ گردد، اگر این دستور همانند شکل 4-16 بدون هیچ پارامتری در محیطCmd  اجرا گردد تنظیمات اولیه کارت شبکه سیستم‌عامل را نمایش می ­دهد که در تصویر زیر قابل مشاهده می­ باشد.

علاوه بر این اطلاعات در صورتی که این دستور را با استفاده از یک سوئیچ به صورت IPconfig /All وارد نمایید اطلاعات کامل­تری را در اختیار شما قرار می­دهد که نمونه این اطلاعات را در تصویرزیر مشاهده می­ نمایید.

از دستور GETMAC برای به دست آوردن MAC Address کارت شبکه استفاده می ­گردد که در تصویر زیر نحوه نمایش MAC Address در خروجی دستور نمایش داده شده است.

پروتکل TCP/IP متشکل از چندین پروتکل می­باشد از جمله می­توان به (TCP-UDP-ICMP-IGMP) اشاره کرد که همگی آنها در داخل پروتکل TCP/IP تعریف شده­اند. ازپروتکل ICMP برای انجام تست و عیب ­یابی استفاده می­ گردد و یکی از دستوراتی که از پروتکل ICMP برای انجام عیب ­یابی استفاده می­نماییم دستور Ping می­ باشد، با استفاده از این دستور می ­توانید ارتباط بین 2 کامپیوتر را تست کنید، برای استفاده از این دستور همانند تصویر زیر عمل نمایید.

PING 192.168.0.3

در این حالت دستور Ping با کمک­گیری از پروتکل ICMP تعداد چهار بسته 32 بیتی را برای کامپیوتری کهIP Address آن را وارد کرده­اید ارسال می ­نماید، در صورتی که در پاسخ همان چهاربسته 32 بیتی دریافت گردد به معنی این می­ باشد که ارتباط با کامپیوتر مقصد برقرار می­باشد پاسخ­ های دریافتی به صورت Reply می­باشد، دستور Ping دارای سوئیچ­های متفاوتی است که هر کدام دارای یک سری خروجی متفاوتی می ­باشند. یکی از دستورات Ping 127.0.0.1 می ­باشد در صورت دریافت Reply از این دستور مشخص می‌شود که پروتکل TCP/IPبه درستی برروی سیستم‌عامل نصب شده است و دارای عملکرد صحیح می‌باشد، نحوه استفاده از این دستور را در تصویر مشاهده می ­نمایید.

استفاده از دستور Ping به همراه IP Address کارت شبکه کامپیوتر. در صورت دریافت Reply به این منظور است که IP Address این کامپیوتر با دیگر کلاینت­ها تداخل Duplicate ندارد، منظور این است که اینIP Address فقط به یک کامپیوتر در شبکه اختصاص داده شده است، منظور از IP Address کارت شبکه همان IP Address است که به سیستم‌عامل تخصیص داده شده است، نحوه استفاده از این دستور همانند تصویر زیر می ­باشد.

در صورتی که IP Address یک کامپیوتر را در Subnet فیزیکی خودتان Ping نمایید و  Replyدریافت نگردد، این امکان وجود دارد که در کامپیوترها Firewall فعال است و یا ارتباط فیزیکی که شامل عدم اتصال کابل و یا استفاده نادرست از ترتیب رنگ­ها در کانکتور RJ45 است وجود دارد، این امکان وجود دارد که در یک سیستم‌عامل دو یا چندین کارت شبکه وجود داشته باشد، که در این حالت امکان رخ دادن Loop وجود دارد و برای برطرف كردن این مشکل می­بایستDriver  مربوط به Network Adapter را یک مرتبه Uninstall کرده و مجدداً نصب نمایید.

برای انجام Ping به صورت مداوم می­توانید از سوئیچ(-T)  همانند مثال زیر استفاده کنید.

Ping 192.168.0.3 -t

در این حالت دستور Ping تا زمانی که Stop نگردد ادامه خواهد داشت برای Stop نمودن از کلیدهای ترکیبی Ctrl + C می­توانید استفاده نمایید.

علاوه بر Ping به صورت مداوم سوئیچ دیگری به نام (-N Number of Packet) وجود دارد، که از دستور فوق برای Ping به مقدار حجمی مشخص استفاده می­گردد به طور مثال: Ping 192.168.0.3 -N 25، در این حالت فقط تعداد 25 بسته یا Packet برای کامپیوتر مقصد ارسال می­گردد.

ولی ویژگی جدیدی که در سیستم‌عامل 10 در زمینه Troubleshooting مورد استفاده قرار می­ گیرد استفاده از Diagnose می ­باشد برای دسترسی به این ویژگی باید برروی Local Area Connection سیستم‌عامل راست کلیک کرده و گزینه Diagnose را انتخاب نمایید که در تصویر زیر مشخص شده است.

با انتخاب گزینه Diagnose در تصویر زیر به نمایش درمی­ آید.

در این زمان سیستم‌عامل به صورت اتوماتیک شروع به چک کردن تنظیمات مربوط به کارت شبکه می‌نماید در صورت وجود مشکل پیغامی مشابه با تصویر زیر نمایش داده می ­شود.

البته این پیغام بسته به نوع مشکل موجود در سیستم‌عامل می ­تواند متفاوت باشد، به این نکته توجه داشته باشید که این ابزار تمامی مشکلات مربوط به Network را به صورت کامل شناسایی نمی­ نماید.

ایجاد یک شبکه Workgroup در ویندوز 10

هدف از نوشتن این آموزش کاربرد قابلیت شبکه  سیستم‌عامل کلاینتی در شبکه­ های Domain می­ باشد، ولی در این قسمت از آموزش نحوه راه ­اندازی یک شبکه کوچک Workgroup در ویندوز 10 به طور مختصر و مفید بیان می‌گردد، در صورت اتصال چندین کامپیوتر به یک سوئیچ و تخصیص IP Address به آنها می ­توانید از روش UNC Path برای دسترسی به منابع کامپیوترهای داخل Workgroup استفاده نمایید ولی در این حالت هیچ ­گونه مدیریتی در این شبکه انجام نمی­گیرد، برای اینکه بتوانید برروی کلاینت ­های موجود در شبکه مدیریت داشته باشید، اولین اقدام قرار دادن یک نام مشترک برای شبکه می­ باشد، برای این منظور باید مراحل زیر را به ترتیب انجام دهید:

برروی My Computer راست کلیک کرده و گزینه Properties را انتخاب نمایید تا وارد بخشSystem Properties شوید، این بخش در تصویر زیر قابل مشاهده می­ باشد.

در این بخش وارد Computer Name Tab شوید و در این قسمت گزینه Change را انتخاب کنید تا تصویر زیر نمایش داده شود.

در این قسمت می­بایست در بخش Workgroup در تمامی کلاینت­ هایی که قصد عضو­کردن در یک شبکه Workgroup را دارید یک نام واحد و مشخص را انتخاب کنید، این کار مزیتی را که برای شما در بر دارد مجوز استفاده از یک سری از ابزارهای مدیریتی از جمله Microsoft Management Consol وRemote Desktop را در اختیار شما قرار می­ دهد. اقدام دیگری که می­ توانید انجام دهید اختصاص­ دادن IP Address به صورت دستی (Static) از یک محدوده (Range) مشخص به کامپیوترهای موجود در شبکه می­ باشد، با انجام این تنظیمات می­ توانید یک شبکه Workgroup راه ­اندازی نمایید.

آشنایی با تنظیمات Sharing در شبکه در ویندوز 10

در ویندوز 10 در خصوص مدیریت بخش Sharing یک قابلیت دیگری قرار داده شده است که می ­توانید تنظیمات را به طور کامل در این یک بخش اعمال نمایید و همانند سیستم‌عامل­ های گذشته نیازی نمی‌باشد که این تنظیمات را در چندین بخش متفاوت انجام دهید. برای دسترسی به این بخش وارد بخش Network and Sharing Center شده سپس گزینه  Change Advanced Sharing Settingرا همانند تصویر انتخاب نمایید.

با انتخاب کردن این گزینه بخشی نمایش داده می­ شود که شامل 6 نوع تنظیم متفاوت می­ باشد که در ادامه به بررسی آنها می ­پردازیم:

• Network Discovery

قابلیت Network Discovery از سیستم‌عامل Vista به بعد برروی سیستم‌عامل­ های مایکروسافت اضافه گردیده است، در صورتی که همانند تصویر زیر این گزینه در حالت Turn Off Network Discovery قرار داده شود سیستم‌عامل قادر به برقراری ارتباط با دیگر کلاینت­ها در شبکه نمی­ باشد و همچنین دیگر کلاینت ­ها هم نمی­ توانند با کامپیوتر فوق در شبکه ارتباط برقرار نمایند، این گزینه به صورت پیش‌فرض در سیستم‌عامل Turn Off می­ باشد که برای استفاده در شبکه باید این بخش را Turn On نمایید.

• File and Print Sharing

همان­طور که در تصویر مشاهده می­ نمایید این گزینه در سیستم‌عامل به صورت پیش­ فرض غیرفعال می­ باشد، زمانی که برای اولین بار اقدام به Share نمودن یک فولدر می نمایید این گزینه به صورت اتوماتیک فعال می­ شود تا فایل Share شده در سطح شبکه قابل دسترس باشد.

• Public Folder Sharing

ویژگی دیگری که  از سیستم‌عامل 7 اضافه گردیده است قراردادن فولدری به نام Public است که در داخل پارتیشن ویندوز و در محل ذخیره User Profileها می ­باشد در داخل این فولدر یک سری فولدر دیگر به صورت دسته­ بندی قرار داده شده است تا منابع Share شده را بتوانید براساس موضوعات خاص دسته ­بندی نمایید، در تصویر زیر فولدرهای دسته­ بندی شده را مشاهده می­ نمایید.

در حقیقت برای نظم ­­دادن به اطلاعاتی که Share کرده ­اید از این مورد استفاده می­ گردد، در صورتی که این گزینه را Turn On کنید این فولدر به صورت اتوماتیک Share شده و یک مجوز Read و Write به آن اختصاص داده می ­شود، این گزینه را می­ توانید در تصویر مشاهده نمایید.

• Media Streaming

این گزینه در خصوص راه‌اندازی Media Center می­ باشد که در این بخش مطرح نمی ­گردد و در مباحث دیگر به آن اشاره خواهد شد.

• File Sharing Connection

در این بخش می ­توانید مشخص نمایید که کلاینت ­هایی که از منابع Share شده در کامپیوتر استفاده می‌کنند Encryption Level آنها در چه سطحی قرار داده شود، در صورتی که در شبکه دارای سیستم‌عامل‌های قدیمی می­ باشید باید سطح (Level) را در پایین­ ترین سطح قرار دهید به این علت که ممکن است این سیستم‌عامل­ های قدیمی رمزگذاری (128 Bit Encryption) را ساپورت نکنند. در صورتی که در شبکه از سیستم‌عامل­ های Vista  و7  استفاده می­نمایید این Level را برروی 128 Bit قرار دهید تا امنیت در تبادل اطلاعات برقرار گردد، در شکل 4-32 می­ توانید دو گزینه را مشاهده نمایید که گزینه اول استفاده از 128 Bit Encryption می­باشد و گزینه دوم 40or 56 Bit Encryption می­ باشد.

• Password Protect Sharing

این ویژگی برای بالا بردن امنیت در دسترسی به منابع در شبکه می ­باشد در صورت Turn On بودن این گزینه هر کلاینتی که قصد استفاده از منابع موجود در سیستم‌عامل را داشته باشد باید از یکUser  و Password استفاده نماید، چنانچه این گزینه را در حالت Turn Off قرار دهید دیگر نیازی به وارد کردن User و  Passwordدر زمان دسترسی به منابع به اشتراک گذاشته شده در این کامپیوتر نمی ­باشد، تنظیم این گزینه همانند شکل 4-32 می ­باشد.

راه اندازی Incoming connection در ویندوز 10

در اصطلاح نوعی از Connection می­ باشد که این اجازه را به یک کلاینت می ­دهد که از طریق اینترنت به سیستم‌عامل به صورت از راه دور (Remote) متصل گردد و در این حالت سیستم‌عامل در نقش یک Remote Access یا RAS Server ساده عمل می ­نماید.

در این حالت کلاینتی که قصد اتصال به این RAS Server را دارد برروی سیستم‌عامل خود یک New Dial-Up Connection را م ی­بایست ایجاد نماید و به جای استفاده از شماره تلفن شرکت ارائه­دهنده اینترنت باید شماره تلفن خطی را که RAS Server به سیستم خود متصل نموده است را وارد کرده تا بتواند به منابع آن دسترسی پیدا نماید.برای ایجاد یک New Incoming Connection وارد بخش Network Connection سیستم‌عامل شده ودر Tabهای مربوط به این پنجره گزینه File را کلیک کنید و سپس گزینه New Incoming Connection را انتخاب نمایید، تمامی این مراحل در تصویر زیر مشخص می­ باشد.

با انتخاب این گزینه مراحل ساخت Incoming Connection آغاز می­ گردد. اولین بخش از ساخت همانند تصویر نمایش داده شده است.

در این بخش باید مشخص نمایید که کلاینتی که قرار است به این سیستم‌عامل که در نقش یک RAS Server عمل می­ کند متصل گردد با مجوز کدام یک از کاربران که در سیستم‌عامل RAS Server تعریف شده است این اتصال را انجام دهد، بعد از انتخاب کاربر موردنظر و فعال­­ کردن آن گزینه Account Properties را انتخاب کرده تا شکل 5-3 نمایش داده شود.

در این بخش وارد Callback Tab شوید تا تصویر نمایش داده شود.

در این قسمت اگر گزینه Do Not Allow Callback انتخاب شده باشد این امکان وجود دارد که هر کلاینتی با در اختیار داشتن User و Password مربوط به سیستم‌عامل RAS Server به آن متصل شود.گزینه Allow the Caller to Set the Callback Number به این منظور مورد استفاده قرار می­ گیرد که کاربری که به کامپیوتر RAS متصل می­شود ارتباط آن از طریق یک شماره تلفن انجام شود، و زمانی که User و Password را وارد می­کند در این حالت یک پنجره برای وی نمایش داده شود که از کاربر می‌خواهد شماره تلفن خطی را که توسط آن به کامپیوتر RAS متصل شده است را وارد نماید با وارد کردن شماره RAS Server این تماس Disconnect می ­گردد و از طرف RAS Server با شماره مشخص شده مجدداً تماس گرفته می ­شود و ارتباط برقرار می­ گردد. مزیت این کار این می­ باشد که هزینه تلفن برای کاربری که به RAS Server متصل شده است در نظر گرفته نمی­ شود.

گزینه Always Use the Following Callback Number که در تصویر مشخص شده است برای این منظور مورد استفاده قرار می­ گیرد که کاربری که با کامپیوتر RAS Server ارتباط برقرار می­ کند از یک شماره تلفن ثابت استفاده کند و همیشه توسط آن به این RAS Server متصل گردد این گزینه به صورت امنیتی می­ باشد. اما روش کارکرد آن به این شکل است که در این قسمت باید برای RAS Server تعیین نماید که کلاینت فقط توسط این شماره به این سرور متصل شود.

در این حالت کلاینتی که قرار است با RAS Server ارتباط برقرار نماید توسط همین شماره به Server متصل می­ گردد در صورت عمل Callback انجام شده و هزینه تماس به حساب خطی است كد RAS Server توسط آن به اینترنت متصل شده است. امنیت آن از این جهت می­ باشد که هر شخصی که User و Password این سرور را در اختیار داشته باشد نمی­ تواند به این کامپیوتر دسترسی داشته باشد به این علت که در تنظیمات سرور مشخص کرده ­اید که فقط از شماره تلفن مشخص شده برای برقراری ارتباط استفاده گردد. بعد از انجام تنظیمات در این بخش وارد قسمت بعد برای ایجاد Incoming Connection می­ شوید که درتصویر زیر مشاهده می­ نمایید.

در این بخش اگر RAS Server مورد استفاده دارای یک مودم از نوع Dial-Up باشد می­توانید آن را انتخاب نمایید که این گزینه در ویندوز  در غیر این صورت می­توانید گزینه Through the Internet را انتخاب کنید که در این بستر از ویژگی VPN برای ایمن ­کردن ارتباط و رمزگذاری (Encrypt) کردن اطلاعات تبادل شده استفاده می‌گردد، در ادامه گزینه Dial-Up Modem را انتخاب کرده و Next را کلیک کنید تاتصویر زیر نمایش داده شود.

در این بخش TCP/IPV4 را انتخاب کرده و گزینه Properties را کلیک نمایید تا وارد بخش تنظیمات مربوط به IP شوید با انتخاب این گزینه تصویر نمایش داده می­ شود.

در این قسمت در صورت عدم وجود DHCP Server باید به صورت دستی برای RAS Server و کلاینتی که قرار است به این RAS Server متصل شود IP Address مشخص نمایید، برای این منظور گزینه Specify IP Address را انتخاب کرده و از یکی از کلاس­های موجود IP Address مشخص نمایید اولین
IP Address به RAS Server اختصاص می­یابد و مابقی IP Addressها به کامپیوترهای کلاینتی که قرار است به کامپیوتر RAS Server متصل شود اختصاص داده می­ شود که در تصویر مشخص شده است.

بعد از تخصیص دادن IP Address باید گزینه Allow Access را انتخاب کنید تا در صورت درست بودن تنظیمات تصویر نمایش داده شود.

در بعضی مواقع این امکان وجوددارد که با مشکل در ایجاد Incoming Connection مواجه گردید و علت آن غیرفعال یا Disable بودن سرویس Routing and Remote Access  می ­باشد که باید این سرویس را فعال کنید.

آشنایی با تنظیمات کلاینتی Incoming Connection در ویندوز 10

در بخش قبل تمامی تنظیمات انجام شده در کامپیوتری بود که IncomingConnection را برروی آن ایجاد کرده بودید، ولی کلاینتی که قرار است از طریق Dial-Up Internet Connection به کامپیوتر موردنظر متصل گردد. در اولین مرحله می ­بایست در سیستم‌عامل خود یک Modem نصب شده داشته باشد و همین ­طور می­ بایست یک Connection از نوع Dial-Up از قبل ایجاد کرده باشد، برای ایجاد Dial-Up Connection وارد بخش Network Sharing and Center شده و در قسمت ChangeYour Networking Setting گزینه Setup a New Connection or Network را انتخاب نمایید. این مراحل در تصویر مشخص شده است.

با انتخاب گزینه Setup a New Connection or Network در تصویر نمایش داده می­ شود.

در این قسمت باید نوع Connection ارتباطی را انتخاب نمایید که هدف شما از این کار ایجاد یک Dial-Up Connection می­ باشد  گزینه connent to workplace را انتخاب کرده و گزینه Next کلیک کنید تا وارد بخش بعد که می توانید نوع ارتباط را  vpn  یا Dial-Up Connection انتخاب کنید  در تصویرنمایش داده شده است .

در این بخش باید یک سری تنظیمات را انجام دهید که به شرح زیر می­ باشد:

Dial-Up Phone Number

در این قسمت عموماً شماره تلفن شرکتی که ارائه کننده اینترنت می ­باشد وارد م ی­گردد ولی در این بخش به جای مشخ ص­کردن تلفن شرکت ارائه­دهنده خدمات اینترنت می ­بایست شماره تلفن همان خطی که به کامپیوتر Incoming Connection متصل است را وارد نمایید.

User Name

در این بخش باید همان کاربری که در کامپیوتر Incoming Connection در مرحله قبل مشخص کرده­اید و دارای مجوز لازم می ­باشد را وارد نمایید در اینجا از  کاربر Administrator برای همین منظور استفاده می­­گردد.

Password

در این قسمت می­بایست Password مختص به کاربری را که انتخاب کرده­اید را وارد نمایید.

تنظیمات این سه بخش در تصویر قابل مشاهده می­ باشد، سؤالی که در این بخش ممکن است برای شما پیش بیاید مربوط به IPAddress باشد که در کامپیوتر Incoming Connection مشخص شده است و اینکه این آدرس در کجا مورد استفاده قرار می­گیرد؟

در جواب این سؤال باید گفت زمانی که این دو کلاینت از طریق Dial-Up Connection به یکدیگر متصل می­شوند به صورت اتوماتیک به هریک از این کلاینت­ها یک IP Address اختصاص داده می­ شود اما این عمل در پشت صحنه رخ می­ دهد و شما متوجه این امر نخواهید شد.

آشنایی با Virtual Private Network) VPN) در ویندوز 10

روش دیگری برای راه اندازی شبکه در ویندوز 10 VPN است.به کمک این تکنولوژی می ­توانید در بسترهایی که به صورت ناامن (Unsecure) می­ باشند مانند اینترنت یک بستر امن برقرار نمایید در واقع تکنولوژی VPN با استفاده از یک سری پروتکل ­های خاص یک بستر مستقیم بین هردو مکان شما که مبدأ و مقصد می ­باشند را برقرار می­ نماید و اطلاعاتی که در این بین تبادل می­ گردد توسط VPN به صورت رمز شده (Encrypt) ارسال می ­شود برای درک بهتر این موضوع به  تصویر زیر و مثال مطرح شده دقت نمایید.

در تصویر بالا یک شبکه داخلی به نام Office Tehran وجود دارد و در طرف دیگر یک کلاینتی قرار دارد که از شهر Tabriz قصد برقراری ارتباط با شبکه فوق را دارد، برای برقرای این ارتباط، کلاینت می‌تواند با استفاده از یک VPN Connection به اینترنت متصل شده و در طرف دیگر که Office Tehran قرار دارد یکVPN Server راه‌اندازی گردد و به این ترتیب ارتباط VPN Server با کامپیوتر کلاینت و در نتیجه کل شبکه و دفتر تهران به صورت کاملاً امن برقرار شود. در این بخش به توضیح تنظیمات کلاینتی VPN Connection خواهیم پرداخت، برای ایجاد Connection نیازمند دانستن IP Address مربوط به VPN Server به همراه User Name و Password که دارای اجازه اتصال به کامپیوتر VPN Server را دارا می­باشد خواهید داشت، اسم کاربری و پسورد موردنظر می ­بایست در VPN Server که قصد برقراری ارتباط با آن را دارید تعریف شده باشد. نحوه ایجاد Connection همانند ساخت یک Dial-Up Connection است با این تفاوت که به جای وارد کردن شماره تلفن می­بایست از IP Address استفاده نمایید به این علت که کانال ارتباطی مورد استفاده بستر اینترنت می ­باشد. برای ایجاد Connection باید مطابق شکل 5-15 در بخش Control Panel وارد بخشNetwork and Sharing Center شوید سپس گزینه Change Your Network Setting  را انتخاب نمایید. در ادامه برروی گزینه Setup a New Connection or Network کلیک کرده تا تصویر را مشاهده نمایید.

با انتخاب این گزینه تصویر زیر نمایش داده می­ شود.

در این قسمت باید گزینه Connect to a Workplace را انتخاب نماید سپس برروی گزینه Next کلیک کنید .

در این بخش می­ بایست گزینه مشخص شده که Use My Internet Connection است را انتخاب کنید، در صورت متصل­ بودن به اینترنت تصویر نمایش داده می ­شود.

همان­طور که گفته شده می­بایست برای اتصال به VPN Server از IP Address استفاده نمایید (توجه نمایید IP Address که به VPN Server اختصاص داده می­ شود باید از نوع Public باشد) بعد از وارد کردن IP Address مربوط به VPN Server گزینه create را انتخاب کنید تا شکل 5-20 نمایش داده شود.

در ویندوز 10 بر خلاف ورژن های قبلی user و  password  پس از برقراری ارتباط با vpn server  در خواست می کند .

تنظیمات VPN Connection در ویندوز 10

برای دسترسی و انجام تنظیمات VPN Connection می­ توانید به تصویر بالا مراجعه نمایید، برای انجام تنظیمات همانند شکل تصویر زیر برروی VPN Connection ایجاد شده راست کلیک کرده و گزینه Properties را انتخاب نمایید.

با انتخاب گزینه Properties وارد بخش تنظیمات VPN Connection می ­شوید که مطابق با تصویر می باشد می ­باشد.

تنظیمات General Tab

اولین Tab مربوط به General می­ باشد که در این Tab می ­توانید IPAddress مربوط به VPN Server را مشاهده کرده و یا آن را تغییر دهید و در بخش دوم که به نام First Connect است در صورت فعال کردن گزینه Dial Another Connection First، می­ توانید انتخاب کنید که در صورت موجود بودن یک Connection از نوع Dial-Up یا ADSL کدام یک برای اتصال به اینترنت مورد استفاده قرار گیرد، در صورتی که کامپیوتر همیشه به اینترنت متصل است دیگر نیازی به فعال­سازی این گزینه نمی­ باشد.

تنظیمات Option Tab

همان­طور که در تصویر زیر مشاهده می­ نمایید در این Tab می­ توانید در این بخش تنظیمات ، قطع خودکار ارتباط با سرور را اعمال کنید.

تنظیمات Security Tab

همان­طور که در تصویر مشاهده می­ نمایید در این Tab می ­توانید در چند بخش تنظیماتی را اعمال نمایید که در ادامه در خصوص هریک توضیح داده شده است.

در اولین بخش از این Tab می­­توانید نوع Protocol ارتباطی را مشخص نمایید که دارای چهار پروتکل و پنج حالت می ­باشد که در تصویر زیر نمایش داده شده است.

پروتکل (PPTP (Point to Point Tunneling Protocol کانال ارتباطی را برقرار می­ نماید و از پروتکلی به نام MPPE جهت رمزگذاری (Encrypt) کردن کانال ارتباطی فوق استفاده می­ گردد. در روش دوم که روش مطمئن ­تری است پروتکل L2TP کانال ارتباطی را برقرار کرده و از پروتکل IPSec جهت رمزگذاری (Encrypt) کردن کانال ارتباطی فوق استفاده می­ گردد.پروتکل­های SSTP و IKEV2 از ویندوز­های 2008 به بعد اضافه شده است، پروتکل SSTP توسط پروتکل SSL اطلاعات را رمزگذاری می ­نماید و در پروتکل Ikev2 بر مبنای پروتکل IPSec اطلاعات رمزگذاری می­ گردد. در بین پروتکل­ ها یک حالتی به نام Automatic قرار دارد چنانچه این حالت را انتخاب نمایید بسته به تنظیمات VPN Server، تنظیمات پروتکل نیز انتخاب می­ گردد.در بخش Authentication همان­طور که درتصویر زیر مشخص می­ باشد می­توانید تنظیمات مربوط به پروتکل ­های تأیید هویت (Authentication) را تعیین نمایید. در ادامه در این خصوص توضیح داده شده است.

در این بخش پروتکل­ هایی مانند (PAP-CHAP-MSCHAPV2-…) قرار گرفته ­اند که وظیفه شناسایی و تأیید هویت را برعهده دارند. زمانی که کلاینت قصد اتصال به VPN Server را دارد User و Pass وارد شده توسط این پروتکل­ ها در این تونل ارتباطی به VPN Serverمنتقل می­ گردد، درادامه سرور فوق User و Pass وارد شده را شناسایی و تأیید هویت می­ نماید و در نهایت در صورت صحیح بودن اجازه اتصال را صادر خواهد کرد. حتی یک سری از پروتکل­ ها مانند MSCHAP این توانایی را دارند کهUser  و Pass وارد شده از طرف کلاینت را در تونل ارتباطی به صورت رمزگذاری شده برای VPN Server ارسال نماید.

توجه داشته باشید که پروتکل مورد استفاده در Authentication حتماً می­ بایست در سرور و کلاینت به صورت یکسان تعیین گردد.

راه اندازی Ad Hoc Topologies

به نوعی از توپولوژی گفته می­ شود که دو یا چندین کامپیوتر بدون نیاز به Device جانبی مانند Access Point می­توانند به صورت مستقیم با یکدیگر ارتباط برقرار نمایند. در تصویر زیر می­ توانید این نوع ارتباط را مشاهده نمایید.

به­ طور مثال: ارتباطی را که دو Lap Top با یکدیگر برقرار می­ نمایند براساس همین مدل می ­باشد، این نوع توپولوژی محدود به دو یا چند کامپیوتر نمی ­باشد ولی در صورت زیاد­شدن تعداد کامپیوترها در این نوع توپولوژی به علت وجود تداخل در ارتباط توصیه می­شود از توپولوژی Infrastructure استفاده نمایید.

معرفی Infrastructure Topologies

به توپولوژی گفته می­ شود که ارتباط بین کلاینت­ ها به کمک یک Device به نام Access Point انجام می‌گردد. در تصویر زیر می­توانید این نوع توپولوژی را مشاهده نمایید.

به طور کلی Access Point یا AP به دستگاهی گفته می­ شود که دارای چندین نقش است:

• مدیریت شبکه بی­سیم را برعهده دارد.
• وظیفه برقراری برقراری امنیت در شبکه ­های بی­سیم.
• تقویت امواج و سیگنال­ های ارتباطی را عهده دار می­ باشد.

در شبکه ­های بی­سیم برای برقراری امنیت و بالا بردن آن، می­توانید از سه نوع پروتکل برای تأیید هویت استفاده نمایید که شامل (WEP-WPA-WPA2) می ­باشند که در تصویر قابل مشاهده است.

در پروتکلWEPدو روش برای تأیید هویت استفاده می­ گردد که به نام ­های Open و Shared key شناخته می­ شوند و برای رمزگذاری (Encryption) اطلاعات از پروتکلی به نام RC4 استفاده می­ گردد. در پروتکل WPA از دو روش برای تأیید هویت استفاده می ­گردد که به نام­ های IEEE 802.1x و Psk شناخته می­ شوند. در این پروتکل تأیید هویت برای شبکه­ های کوچک خانگی از PSK استفاده می ­شود و برای سازمان­ ها که امنیت برای آنها مهم است از پروتکل (IEEE 802.1x) استفاده می­ گردد و در هر دو حالت از پروتکل رمزگذاری به نام Tkip/Mic استفاده می­ شود و امنیت آن نسبت به WEP بالاتر است.

در پروتکل WPA ورژن 2 همانند WPA از دو روش تأیید هویت یکسان استفاده می ­گردد و در رمزگذاری نیز از الگوریتم کد گذاری AES-CCMP استفاده می­ گردد که باعث بالابردن امنیت در این روش شده است.

راه‌اندازی  شبکه از نوع AD Hoc در ویندوز 10

روش دیگری برای راه اندازی شبکه در ویندوز 10 AD Hoc است.برای راه‌اندازی یک شبکه از نوع AD Hoc جهت برقراری ارتباط بین دو یا چندین کامپیوتر می ­بایست مراحل زیر را انجام دهید، در اولین اقدام مطابق با شکل زیر قدرت اکانت administrator وارد محیط cmd شده و سپس  با استفاده از دستور زیر یک wlan  می سازیم .  در قسمت ssid  یک نام برای  wlan  به دلخواه انتخاب می کنیم و در قسمت  password  یک پسورد برای wlan  انتخاب می کنیم .

netsh wlan set hostednetwork mode=allow ssid= goexam  key= password

در مرحله بعد با استفاده از دستور زیر wlan  که ساختیم را start  می کنیم .

netsh wlan start hostednetwork

نکته : اگر در هنگام اجرای دستور wlan  شما start  نشد باید ببیند که کارت وایرلس سیستم مورد نظر قابلیت ایجاد  ad hoc  را دارد یا خیر . برای مشاهده مشخصات کارت وایرلس در  cmd  از دستور زیر استفاده می کنیم .

netsh wlan show driver

در شکل 7-3 همانطور که مشاهده می کنیم قسمت Hosted network supported مشخص می کند که کارت وایرلس قابلیت ad hoc  دارد یا خیر. همچنین می توانید از طریق device manager اگر کارت وایرلس قابلیت  ad hoc  را داشته باشد در قسمت  network adapter  یک درایو به نام  microsoft hosted network virtual adapter  خواهد داشت که درتصویر زیر یک نمونه از درایو را مشاهده می کنیم .

راه اندازی ICS در ویندوز 10

روش دیگری برای راه اندازی شبکه در ویندوز 10 ICS است. امروزه استفاده از سرویس اینترنت در شبکه ­ها بسیار رواج پیدا کرده است و می­ توان گفت از سرویس‌های ضروری در شبکه محسوب می­ گردد، در شبکه­ های Workgroup ویژگی قرار داده شده است به نام   (Internet Connection Sharing (ICS که نیاز شما را برای خرید تجهیزات اینترنت برای هر کلاینت برطرف می­ نماید با استفاده از یک بستر اینترنت که برروی یک کلاینت در شبکه قرار دارد می ­توانید اینترنت را برای تمامی کلاینت‌ها به اشتراک گذارید و زمانی که این کلاینت به اینترنت متصل است دیگر کلاینت­ ها می­ توانند از این ویژگی استفاده کرده و با استفاده از آن به اینترنت متصل شوند. نمونه این موضوع را می­ توانید در شکل زیر  مشاهده نمایید.

اما کلاینتی که قرار است اینترنت را برای دیگر کلاینت ­ها به اشتراک گذارد می­ بایست توسط یکی از اتصالات مربوط به Dial-Up Modem و یا ADSL Modem دارای ارتباط با شبکه جهانی اینترنت باشد، در هر حالت کامپیوترهای کلاینت برای اتصال به اینترنت نیاز به ارتباط با کلاینتی که اینترنت را اشتراک می گذارد خواهند داشت.

برای راه‌اندازی این قابلیت در شبکه برروی کامپیوتری که قرار است اینترنت را به اشتراک گذاشته شود می ­بایست دو Connection وجود داشته باشد که یکی از Connectionها وظیفه اتصال کامپیوتر با شبکه LAN را بر عهده خواهد داشت و از Connection دیگر برای اتصال به اینترنت استفاده می­ گردد در تصویر زیر نمونه ­ایی از این دو Connection مشخص شده است.

در این تصویر Connection که کامپیوتر را به اینترنت متصل کرده است می­ تواند از نوع Broad Band باشد، ولی تفاوتی در اصل پیاده ­سازی نخواهد داشت، برای راه‌اندازی این قابلیت برروی Connection اینترنت راست کلیک کرده و گزینه Properties را انتخاب کنید.

با انتخاب این گزینه وارد تنظیمات Connection انتخاب شده می­ شوید برای انجام تنظیمات می‌بایست وارد Sharing Tab شده تا تنظیمات را اعمال نمایید.

در این بخش می­ بایست  گزینه Allow Other Network Users to Connect Through This Computers Internet Connection را فعال نمایید  اینترنت به ­وسیله آن Share می گردد.

نکته ­ای که در این بخش وجود دارد در بخش تنظیمات TCP/IP مربوط به Local Area Connection می ­باشد بعد از فعال ­شدن قابلیت ICS به صورت اتوماتیک آدرس 192.168.37.1  به کارت شبکه کامپیوتر ICS تخصیص داده می­ شود سایر تنظیمات کلاینت­های موجود در شبکه نیز می ­بایست در حالت دریافت اتوماتیک IP Address باشد تا به صورت اتوماتیک از محدوده192.168.37x به آنها IP Address اختصاص داده شود.

در صورتی که قصد دارید به صورت دستی (Static) به کلاینت ­ها IP Address تخصیص دهید این IP Address می ­بایست از محدوده   192.168.37x به جز آدرس 192.168.37.1 که مربوط به خود کامپیوتر ICS است باشد و در بخش Default Gateway و  DNS Serverنیز می­ بایست IP Address 192.168.37.1 که مربوط به کلاینتی است که سرویس ICS در آن فعال شده است را وارد نمایید. تنظیمات فوق در تصویر زیر نمایش داده شده است.

در این شرایط کامپیوتری که قابلیت  ICSدر آن فعال شده است در شبکه چند نقش را ایفا می­ نماید:

1. در نقش Internet Sharing عمل می­کند.
2. در نقش یک DHCP Allocator ساده عمل می­ نماید، در شرایطی این نقش را ایفا می­کند که تنظیمات TCP/IP سایر کلاینت­ها در حالت اتوماتیک قرار داده شده باشد.
3. در نقش یک DNS ساده یا DNS Proxy نیز عمل می­ نماید، در واقع به عنوان یک واسطه DNS انجام وظیفه م ی­نماید، همان­طور که گفته شد DNS وظیفه تبدیل Name به IP Address را عهده­ دار می ­باشد در این حالت زمانی که یکی از کلاینت ­ها آدرسی را برای بازکردن یک Page در اینترنت درخواست می ­نماید به عنوان مثال: yahoo.com در این حالت این درخواست به ICS ارسال شده و سپس ICS این درخواست را به DNS موجود در Internet ارسال کرده و IP Address را دریافت می­ نماید و در ادامه آدرس دریافت شده را به کلاینی که این درخواست را ارسال کرده است منتقل می ­نماید و کلاینت توسط، IP Address دریافت کرده به صفحه اینترنتی موردنظر متصل می­گردد.
4. در نقش یک Router ساده نیز انجام وظیفه می­ نماید، به این علت که دارای دو Connection است که یک Connection آن به شبکه اینترنت متصل است و Connection دیگر آن به شبکه داخلی (LAN) متصل شده است و وظیفه مسیردهی ترافیک از شبکه داخلی به اینترنت را انجام می­دهد.

تمامی این 4 نقش گفته شده در پشت صحنه انجام می­ شود و نیازی به تنظیمات خاصی در این خصوص نمی­ باشد، با فعال ­شدن ویژگی ICS دو گزینه دیگر نیز فعال می ­شود که در شکل 6-6 مشخص شده است.

• Allow Other Network Users to Control….

زمانی که در ICS سرویس اینترنت Share می ­شود در کلاینت ­های دیگر هم یک Shortcut Connection از اینترنت برروی سیستم آنها قرار داده می ­شود با فعال ­نمودن این گزینه، کلاینت ­ها این مجوز را خواهند داشت که بتوانند برروی این Connection مدیریت داشته باشند.

به ­طور مثال: کلاینت­ های شبکه می­توانند این Connection را Disable نمایند و یا موارد دیگر، پیشنهاد می­شود این گزینه غیرفعال باشد.

• setting

در این بخش میتوانید ip  سرور هایی که در شبکه دارید را وارد کنید که در محیط خارج شبکه می خواهید  ping  شود .

( این بخش به صورت کامل در آموزش ویندوز سرور گفته می شود )

راه اندازی Network Bridge در ویندوز 10

راه دیگری برای راه اندازی شبکه در ویندوز 10 Bridge است. در واقع Bridge یک Device می­ باشد که در لایه دوم OSI کار می ­کند همان لایه ­ای است که سویچ نیز در آن قرار دارد این قطعه منطق کارکردی مشابه به سویچ دارد، و هدف استفاده از آن اتصال دو شبکه (Network) است که دارای معماری ­های متفاوتی هستند از این Device امروزه دیگر استفاده نمی ­شود، اما در سیستم‌عامل مایکروسافت این ویژگی در اختیار کاربران قرار داده شده است تا از ویژگی Bridge به صورت نرم ­افزاری استفاده نمایند. از این ویژگی در سناریوهای خاص مانند سناریو زیر می­ توانید استفاده نمایید.

سناریو پیاده ­سازی Bridge

زمانی که قصد اتصال سه کلاینت به یکدیگر را دارید مسلماً نیاز به استفاده از سویچ خواهید داشت، ولی ممکن است خرید یک سویچ هزینه زیادی داشته باشد برای این منظور می ­توانید با استفاده از قابلیت Bridge و به جای پرداخت هزینه زیاد برای خرید یک سویچ هزینه کمتری برای خرید یک کارت شبکه پرداخت نمایید که بسیار منطقی ­تر به نظر می ­رسد به این ترتیب که برروی یکی از کلاینت­ ها که مثلآ، در اینجا Pc-2 نام دارد دو کارت شبکه قرار داده و هریک از دو کلاینت Pc-1 و Pc-3 را به یکی از دو کارت شبکه متصل نمایید این کار می­ بایست توسط کابل کراس انجام گیرد، در این حالت در کلاینت Pc-2 دارای دو Connection می­ باشید که یکی به Pc-3 و دیگری به Pc-1 متصل است که در تصویر مشخص شده است.

برای این که بتوانید بین این سه کلاینت یک ارتباطی را برقرار نمایید مطابق تصویر باید هر دو Connection شبکه را انتخاب کنید و برروی آنها راست کلیک کرده و گزینه Bridge Connection را انتخاب نمایید

با انجام این عمل سیستم‌عامل شروع به ساخت یک Bridge Connection می ­نماید و در نهایت این ارتباط توسط کلاینت Pc-2 و ویژگی نرم­ افزاری Bridge برقرار می­ گردد که در تصویر مشخص شده است.